مقدمه: امروزه، به منظور پایش لحظه ای بیماران و کنترل شرایط اورژانسی آن ها سامانه های هوشمند و ابزارهای توسعه یافته نظیر سیستم های پوشیدنی رشد چشمگیری داشته اند. هدف این مقاله، تعیین نیازمندی های لازم برای طراحی سامانه پتوی هوشمند پوشیدنی برای پایش علائم حیانی بیماران در آمبولانس می باشد. روش: پس از بررسی مشخصات کلی سامانه های پوشیدنی با انجام مطالعهای تطبیقی، با روش های مناسب جمع آوری اطلاعات، توصیف نیازمندیهای لازم برای طراحی سامانه پیشنهادی انجام شد. در گام اول مطالعاتی جهت شناسایی الزامات توسعه سامانه های پوشیدنی انجام پذیرفت و در گام دوم، پرسشنامه مستخرج از مطالعات میان متخصصان توزیع شد و براساس تحلیل پاسخ ها، نیازمندی های دقیق برای طراحی سامانه پتوی پوشیدنی برای پایش علائم حیاتی احصاء شد. نتایج: سامانه پتوی هوشمند پوشیدنی ویژگی های کارکردی خاصی نظیر پایش علائم حیاتی، قابلیت ارتباط با محیط اطراف، پردازش آنی سیگنال های حیاتی، قابلیت هشدار در صورت تجاوز علائم حیاتی از حدود آستانه، قابلیت ذخیره سازی تمام سیگنال های حیاتی فرد را دارا خواهد بود. خصوصیات غیرکارکردی مهمی نظیر نصب و عملکرد آسان، تعامل پذیری، تحمل پذیری خطا، مصرف انرژی کم، دقّت و صحت ثبت علائم، ارزیابی و تحلیل داده داشته باشند. نتیجه گیری: سامانه پیشنهادی تمام علائم حیاتی موردنیاز برای کنترل افراد را به صورت یکپارچه ثبت کرده و داده های تفسیر شده ای را برای گروه درمان حاضر در آمبولانس ارائه می دهد. اطلاعات درمانی، تشخیصی، پایشی فرد در سیستم کمک یار پزشک ذخیره می شوند و این قابلیت را برای پزشک آمبولانس محیّا می سازد تا به صورت زودهنگام تشخیص اولیه را اتخاذ بنماید.

تولید مواد پرانرژی می تواند دارای ریسک احتراق ناگهانی با دماهای بسیار بالا باشد که سبب به مخاطره افتادن نفرات و تجهیزات می شود. پتوی منعطف آیروژل دارای کمترین ضریب انتقال حرارت در میان عایق های حرارتی  و ضد حریق است. در این تحقیق تجربی پتوی منعطف آیروژل با ضخامت 3 میلیمتر در فرم کامپوزیت دوخته شده با منسوجات نسوز و سازگار با بدن تهیه شده است و کارایی آن به منظور جلوگیری از انتقال گرما وقتی یک طرف آن در تماس با مواد پرانرژی درحال احتراق قرار داده می شود، ارزیابی شده است. بدین منظور از تست شعله در شرایط کنترل شده و آزمون میدانی با مواد پرانرژی استفاده شد. نتایج نشان می دهند که کامپوزیت آیروژل با ضخامت کم، پتانسیل بسیار بالایی در جلوگیری از افزایش دما و سوختگی ناشی از احتراق مواد پرانرژی دارد، وقتی عایق در آزمون میدانی در معرض احتراق مواد پرانرژی قرار می گیرد، دمای سمت دیگر آن ها از دمای آستانۀ درد ( 44 درجۀ سلسیوس) پایین تر می ماند. هم چنین آزمایش های آزمایشگاهینشان می دهند که کامپوزیت های ایروژلی زمان کافی را برای فرار از احتراق بدون آسیب دیدگی فراهم می کنند. انعطاف و ضخامت کامپوزیت­های ایروژلی به گونه ای است که امکان ساخت لباس های عایق و ضدحریق با آن ها وجود دارد.

استفاده از پتوی رسی در مخازن سدها یکی از روش های اصلی کاهش نشت می باشد. در این مطالعه ابتدا با مدل سازی پتوی رسی در مخزن سد توسط روش المان محدود، با استفاده از تغییر پارامتر های موثر، 320 داده نشت به دست آمد. اعتبار سنجی روش المان محدود نیز با مقایسه نتایج نشت حاصل از روش المان محدود و نتایج آزمایشگاهی صورت گرفت. برای بررسی مناسب ترین مدل برای پیش بینی مقادیر نشت (حاصل از مدل سازی ها) از پنج روش هوش مصنوعی شامل: پرسپترون چند لایه (MLP)، برنامه نویسی بیان ژن(GEP)، تابع شعاعی(RBF)، رگرسیون بردار پشتیبان(SVR) و یک روش ترکیبی هوشمند از الگوریتم کرم شب تاب (FFA) با پرسپترون چند لایه (MLP-FFA) استفاده شد. برای همه روش های هوشمند مصنوعی، 75 درصد داده ها به عنوان آموزش و 25 درصد به عنوان تست در نظر گرفته شد. ترکیب های مختلف از داده های ورودی شامل نسبت ضریب نفوذپذیری پی به ضریب نفوذپذیری پتوی رسی ( )، نسبت طول پتوی رسی به تراز آب بالا دست ( )، ضخامت پی آبرفتی به ضخامت پتوی رسی ( )، طول پتوی رسی به عرض هسته ( ) و نسبت افقی به عمودی ضریب نفوذپذیری پی آبرفتی ( ) برای مقایسه روش های ذکر شده مورد استفاده واقع شد. نتایج حاصل از روش های هوشمند با شاخصهای زیر مورد بررسی قرار گرفتند: ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین قدر مطلق خطا (MAE)، ضریب تبیین (R2)، نش ساتکلیف (NS)، شاخص ویلموت (WI) و دیاگرام تیلور. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که استفاده از روش هوشمند کرم شب تاب (FFA)، نتایج بسیار شبیه به مقادیر موجود دارد و می توان در بهینه سازی پیش بینی مقادیر نشت از آن استفاده کرد.

نشت آب از بدنه و مخزن سد، یکی از مشکلات جدی در احداث آنها می باشد که علاوه بر خسارت های مالی، می تواند تبعات منفی زیست محیطی و اجتماعی زیادی نیز به همراه داشته باشد. سد آرباتان شهرستان هریس، یکی از سدهایی است که در حوضه آبریز دریاچه ارومیه واقع شده است و به دلیل عدم انجام مطالعات دقیق، دچار پدیده نشست شده و نهایتاً غیرقابل استفاده گردیده است. بررسی محل احداث سد نشان می دهد که مخزن آن بر روی رسوبات تبخیری قرار گرفته و نفوذ آب باعث ایجاد تعدادی فروچاله و کانال های فرار آب در لایه های زیرین شده و در نهایت موجب تخلیه آب سد گردیده است. هدف از این مقاله، امکان سنجی فنی و اقتصادی احیای دوباره این سد با استفاده از پتوی رسی برای پوشش کف مخزن آن می باشد. برای این منظور، پس از شناخت خصوصیات زیرسطحی مخزن، مدلسازی عددی با استفاده از نرم افزارSEEP/W انجام می شود. همچنین با استفاده از روش بنت، میزان تراوش آب، در حالتی که سد دارای پتوی رسی می باشد، تعیین می گردد. بررسی نتایج حاصل از دو روش عددی و بنت نشان می دهد که مقدار تراوش آب از مخزن سد پوشیده با پتوی رسی، به ترتیب برابر 23569 و 584000 مترمکعب در مدت 180 روز خواهد بود. بنابراین با وجود مقدار زیاد تراوش، کارآیی این روش برای احیای این سد مفید و راهگشا نخواهد بود. بطور کلی این حجم نشت ممکن است منجر به گسیختگی دوباره بدنه سد و پتوی رسی گردد.

نوآوری در یک شرکت کلید موفقیت و بقای آن در یک محیط رقابتی است. مطالعه فعلی بینشی برای مدیریت در زمینه برنامه ریزی و بازاریابی فناوری های نوآور مانند تکنولوژی پوشیدنی را فراهم می کند. کسب و کار ها دارای ایده های جدید باید روش های راهبردی را برای شناسایی و ارتباط موثر با نوگرایان با هدف راه اندازی موفقیت آمیز محصولات نوآور همچون محصولات هوشمند پوشیدنی بکار گیرند. آنها باید اهمیت اینکه نوگرایان، به عنوان تعیین کننده های مهم پذیرش محصولات هوشمند پوشیدنی می توانند باشند را درک کنند. بنابراین مطالعه حاضر به بررسی اثر نوگرایی به دامنه خاص بر روی رفتار خرید اکتشافی مصرف کنندگان محصولات نوآور (محصولات هوشمند پوشیدنی) پرداخته است. روش پژوهش حاضر تحلیلی-پیمایشی است و جامعه آماری آن، مصرف کنندگان محصولات هوشمند پوشیدنی در شهر مشهد است. و برای جمع آوری داده های اولیه از ابزار پرسشنامه استفاده شد. با استفاده از فرمول های مربوطه، حجم نمونه آماری 390 تعیین شد. پس از جمع آوری داده ها، فرضیه های پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزار آموس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج بررسی ها نشان می دهد که نوگرایی به دامنه خاص بر رفتار خرید اکتشافی محصولات هوشمند پوشیدنی اثر مثبت و معناداری را دارد و هر چهار تا فرضیه تایید شد. در انتها نیز بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهادهایی ارائه شده است.

با توجه به اهمیت درمان های توانبخشی وجود ربات پوشیدنی احساس می شود. در این مقاله به طراحی یک ربات کمک حرکتی پرداخته شده است که متشکل از یک مکانیزم شش میله ای می باشد. این مکانیزم دارای یک درجه آزادی می باشد و برای انجام حرکت رادیال/ اولنار مچ دست مورد استفاده قرار می گیرد و به صورت موازی با بدن شخص حرکت می کند. طراحی ربات به گونه ای است که ابعاد ربات متناسب با دست بیمار خواهد بود و همچنین حرکت طبیعی دست را فراهم می کند.

امروزه سازمان های رقابتی برای رسیدن به مزیت رقابتی در بازار، محصولات نوآور را ارائه می دهند. نوجویی مصرف کننده این تمایل را در فرد ایجاد می کند تا به سراغ محصولات متفاوت برود. رفتار نوآورانه این مصرف کنندگان سایرین را تحریک می کند که از آنها الگو برداری کنند و محصولات جدید را بخرند. لذا مصرف کنندگان نوجو و رفتار نوآورانه آنها نقش کلیدی در موفقیت محصولات و خدمات جدید دارد. تحقیق حاضر مطابق با دیدگاه سلسله مراتبی نوجویی مصرف کننده به بررسی اثر نوجویی ذاتی بر رفتار نوآورانه مصرف کننده با نقش واسط نوجویی به دامنه خاص پرداخته است. پژوهش حاضر تحلیلی-پیمایشی و از نمونه گیری در دسترس استفاده شده است. چون حجم جامعه مشخص نیست و اطلاعی از واریانس جامعه در دسترس نیست، بر اساس فرمول کوکران با ضریب اطمینان 95% و مقدار خطای قابل تحمل 0. 07 حجم نمونه 390 نفر از مصرف کنندگان محصولات هوشمند پوشیدنی در شهر مشهد می باشد. برای جمع آوری داده های اولیه از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. پس از جمع آوری داده ها، فرضیه های پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزار آموس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر، دیدگاه سلسله مراتبی نوجویی مصرف کننده را مورد تایید قرار داده است، بویژه اینکه نوجویی شناختی و نوجویی به محصول دارای نوگرایی در زمینه خاص و همچنین نوجویی احساسی و نوجویی به اطلاعات دارای نوگرایی در زمینه خاص بهترین ترکیب ها برای پیش بینی رفتار نوآورانه مصرف کننده می باشند.

یکی از چالش های اساسی در تولید سیستم های نرم افزاری، به روز رسانی نیازمندی ها در مرحله تولید و اجرا است که می تواند ناشی از عدم اطمینان از فهم و خواسته ذی نفعان باشد. عدم اطمینان در نیازمندی، لزوم تولید یک معماری انعطاف پذیر و قابل انطباق جهت مدیریت کردن ریسک سیستم در مرحله اجرا را ایجاد می کند. مدل کردن عدم اطمینان در فرایند تولید نرم افزار و انطباق معماری نرم افزار با تغییر نیازمندی ها در زمان اجرا به صورت خودکار از جمله راه حل هایی هستند که در این زمینه مطرح می شوند. جهت پیاده سازی و اجرایی نمودن سنجش و رفع عدم اطمینان نیازمندی در مراحل تولید و اجرا از طریق مدل سازی و خودکارسازی آن، نیازمند کمی و محاسباتی نمودن نیازمندی هستیم. این مقاله ضمن تبیین منابع عدم اطمینان، به کمی کردن نیازمندی ها و ویژگی های توصیفی و کیفی می پردازد. به این ترتیب، تصمیم گیری در هر مرحله از فرایند تولید نرم افزار، مبتنی بر محاسبات عددی می باشد که راهی برای خودکارسازی تولید نرم افزار است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.